Sormadan görmeden edebilir mi gönül

Sevgiden muhabbetten sorgulayabilir mi zihin

Her yeri gösteren pencerem

Açabilir mi yenisini sen olmadan

Açık kapı vermeden anlamsızlığımdan

Üşüşebilirim başına kuruntumdan

Zedelenen iki yürek birken

Ağlamam artık kendime

Ne gördün ne işittin ki oyunu bozan

Sınırı aşan sözlerim dimağımı yakar

Pişmanlığım aynamı kırar

Ağlamam artık kendime

Gülümseyişimde aklıma düşerken sen

İzi kalmadan çıkaramadım kırgınlığını

Özür dilemenin binbir yolu varken

Sevgimin arkasına sığındım

Hiç olmak isterim hayatta paylaşırken sevgimi

Bölemem kuyunun içindeki suyu akar içime

Sonsuz susuzsuzluk vaad ediyorum sana

Taşırken beni benimle …